Του Γιώργου Ι. Κωστούλα
Αναφερόμενος στις κάθε μορφής ηγεσίες του καιρού μας, ο πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής του τομέα Ηγεσίας της ΕΕΔΕ Δημήτρης Μαύρος, υπέδειξε σε πρόσφατο κείμενό του μια μαθηματική συνάρτηση, μέσα από την οποία μπορεί να μετρηθεί θετικά, αρνητικά ή μηδενικά η Δέσμευση, η Ευθύνη, αλλά κυρίως η Αποτελεσματικότητα του κάθε Ηγέτη.
Μια συνάρτηση που, όμως, πιστεύω ότι δεν ισχύει μόνο για τους ηγέτες αλλά και για κάθε μέλος μιας κοινωνίας. Ας το δούμε.
Γαλουχούμαι, Μορφώνομαι, Εκπαιδεύομαι, Εργάζομαι, Διευθύνω, Ηγούμαι, Οραματίζομαι είναι οι παράγοντες, τα μέγα-δομικά στοιχεία καλύτερα, της εξελικτικής πορείας μιας ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στον συμπατικό χρόνο που της εκχωρείται.
Τα συγκεκριμένα δομικά στοιχεία σχηματίζονται από όλο και μικρότερες διαστάσεις που με τις λεπτομέρειές τους συνθέτουν ανθρώπινες ιστορίες ή ανθρώπινες παρεμβάσεις, ατομικές εισφορές εν τέλει, στον ρου της ιστορίας.
Όλοι μας, ως φορείς - εκφραστές των παραπάνω στοιχείων συμμετέχουμε στην αιώνια πανανθρώπινη παρακάτω συνάρτηση:
F(x) =ΠΡΟΣΦΕΡΩ (Εργάζομαι+Διευθύνω+Ηγούμαι+Οραματίζομαι) -ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ (Γαλουχούμαι+Μορφώνομαι+(Εκ)Παιδεύομαι).
Προστιθέμενη αξία υπάρχει, όταν το αποτέλεσμα της συνάρτησης είναι μεγαλύτερο του μηδενός( F(χ)>0). Όταν, δηλαδή, το “Όφελος/Προσφορά προς το σύνολο” είναι μεγαλύτερο της “Επένδυσης/που Μου Προσέφεραν στην εκκίνηση”, διότι μόνο τότε Εσύ έχει προσθέσει αξία στην αρχική επένδυση, η οποία δεν πρέπει να ξεχνάς ότι είναι χρωστούμενη.
Δυστυχώς, σήμερα το αποτέλεσμα της συνάρτησης στη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι μικρότερο του μηδενός, ή στην καλύτερη περίπτωση μηδέν.
Η συνάρτηση εξηγείται καίρια με τα λόγια της Melinda Gates, συζύγου το Bill Gates, η οποία ασχολούμενη αποκλειστικά με τη διοίκηση του τεράστιου φιλανθρωπικού fund, Gates-Buffett, έχει δηλώσει: “Αν έφτασες σε κάποιο επίπεδο επιτυχίας, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάπου, κάποτε, κάποιος σε έφερε στη ζωή, κάποιος άλλος σου έδωσε μια ιδέα, άλλος μια κατεύθυνση, ένας ακόμη μια έμπνευση, μια ευκαιρία ή απλώς ένα παράδειγμα, ή μια ενθάρρυνση”. Και συμπληρώνει: “Να θυμάσαι επίσης ότι θα είσαι υπόχρεος γι’ αυτό, μέχρι να έχεις την ευκαιρία να βοηθήσεις και εσύ κάποιον λιγότερο τυχερό από σένα, όπως ακριβώς βοηθήθηκες και εσύ από άλλους σε ορισμένες στιγμές ή φάσεις της ζωής σου”.
Αποστομωτική, το δίχως άλλο, απάντηση σε κάθε “επιτυχημένο” νεοέλληνα που δεν έχει σκεφτεί ούτε για μια στιγμή το τι οφείλει σε ανθρώπους, περιστάσεις ή καταστάσεις και που με αυθάδη υπεροψία πιστώνει τις επιτυχίες του μόνο στις... ικανότητές του, στη... διορατικότητά του, στο... ταλέντο του και μόνο σ’ αυτά. Με λίγα λόγια ούτε καν στην τύχη.
Δεν είναι όμως μόνο η απάντηση της Melinda Gates σχετική, εν προκειμένω. Είχε προηγηθεί, για να μείνουμε στην οικογένεια Gates, η μητέρα Gates, που βλέποντας την περιουσία του γιού της να αυξάνεται με τους γνωστούς ρυθμούς, δεν έπαυε να του θυμίζει τις οφειλές του στην κοινωνία, που τόσα γενναιόδωρα του είχε προσφέρει, λέγοντάς του: “From those to whom much is given, much is expected”.
Πιο κοντά όμως στη συνάρτησή μας είναι το λόγια του Warren Buffett ο οποίος, συνειδητοποιώντας από πολύ μικρός τη σπουδαιότητα και την τύχη να γεννηθεί και να μεγαλώσει κάποιος σε μια προηγμένη και πλούσια χώρα- με τις ευκαιρίες μόρφωσης, απασχόλησης, και βεβαίως το επίπεδο επιχειρηματικότητάς της- δεν είχε καμιά δυσκολία να προβλέψει το μέλλον του και να δηλώσει το 1952, νεοπαντρεμένος στη σύζυγό του Susie, ότι ήταν βέβαιος πως κάποια μέρα θα γινόταν ένας πλούσιος άνθρωπος. Και με κυνικό χιούμορ να προσθέσει, ότι θα ήταν παιχνιδάκι γι’ αυτόν να θησαυρίσει, σε μια αγορά με πληθώρα χρεογράφων, τα οποία είναι διαπραγματεύσιμα σε βλακωδώς δυσανάλογες τιμές- ευκαιρίες (ridiculously mispriced).
Ναι. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις για τον κόσμο είναι να αξιοποιήσεις στο έπακρο τον εαυτό σου. Όμως, ως μέρος μιας δοσοληψίας, μιας συναλλαγής υψηλής προστιθέμενης αξίας, αμοιβαίας επωφέλειας. Μιας εξίσωσης αν θέλετε: Το σύνολο οφείλει την εξασφάλιση συνθηκών ατομικής ανάπτυξης των ατόμων που το συναποτελούν και το άτομο καλείται να συνεισφέρει-ανταποδώσει με την αποκτηθείσα ατομική του ανάπτυξη. Το ιδανικό; Η ελεύθερη, απρόσκοπτη ανάπτυξη του καθενός είναι η συνειδητή συνθήκη-σύμβαση της ελεύθερης ανάπτυξης όλων, δηλαδή της κοινωνίας.
Πηγή: capital.gr
Αναφερόμενος στις κάθε μορφής ηγεσίες του καιρού μας, ο πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής του τομέα Ηγεσίας της ΕΕΔΕ Δημήτρης Μαύρος, υπέδειξε σε πρόσφατο κείμενό του μια μαθηματική συνάρτηση, μέσα από την οποία μπορεί να μετρηθεί θετικά, αρνητικά ή μηδενικά η Δέσμευση, η Ευθύνη, αλλά κυρίως η Αποτελεσματικότητα του κάθε Ηγέτη.
Μια συνάρτηση που, όμως, πιστεύω ότι δεν ισχύει μόνο για τους ηγέτες αλλά και για κάθε μέλος μιας κοινωνίας. Ας το δούμε.
Γαλουχούμαι, Μορφώνομαι, Εκπαιδεύομαι, Εργάζομαι, Διευθύνω, Ηγούμαι, Οραματίζομαι είναι οι παράγοντες, τα μέγα-δομικά στοιχεία καλύτερα, της εξελικτικής πορείας μιας ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στον συμπατικό χρόνο που της εκχωρείται.
Τα συγκεκριμένα δομικά στοιχεία σχηματίζονται από όλο και μικρότερες διαστάσεις που με τις λεπτομέρειές τους συνθέτουν ανθρώπινες ιστορίες ή ανθρώπινες παρεμβάσεις, ατομικές εισφορές εν τέλει, στον ρου της ιστορίας.
Όλοι μας, ως φορείς - εκφραστές των παραπάνω στοιχείων συμμετέχουμε στην αιώνια πανανθρώπινη παρακάτω συνάρτηση:
F(x) =ΠΡΟΣΦΕΡΩ (Εργάζομαι+Διευθύνω+Ηγούμαι+Οραματίζομαι) -ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ (Γαλουχούμαι+Μορφώνομαι+(Εκ)Παιδεύομαι).
Προστιθέμενη αξία υπάρχει, όταν το αποτέλεσμα της συνάρτησης είναι μεγαλύτερο του μηδενός( F(χ)>0). Όταν, δηλαδή, το “Όφελος/Προσφορά προς το σύνολο” είναι μεγαλύτερο της “Επένδυσης/που Μου Προσέφεραν στην εκκίνηση”, διότι μόνο τότε Εσύ έχει προσθέσει αξία στην αρχική επένδυση, η οποία δεν πρέπει να ξεχνάς ότι είναι χρωστούμενη.
Δυστυχώς, σήμερα το αποτέλεσμα της συνάρτησης στη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι μικρότερο του μηδενός, ή στην καλύτερη περίπτωση μηδέν.
Η συνάρτηση εξηγείται καίρια με τα λόγια της Melinda Gates, συζύγου το Bill Gates, η οποία ασχολούμενη αποκλειστικά με τη διοίκηση του τεράστιου φιλανθρωπικού fund, Gates-Buffett, έχει δηλώσει: “Αν έφτασες σε κάποιο επίπεδο επιτυχίας, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάπου, κάποτε, κάποιος σε έφερε στη ζωή, κάποιος άλλος σου έδωσε μια ιδέα, άλλος μια κατεύθυνση, ένας ακόμη μια έμπνευση, μια ευκαιρία ή απλώς ένα παράδειγμα, ή μια ενθάρρυνση”. Και συμπληρώνει: “Να θυμάσαι επίσης ότι θα είσαι υπόχρεος γι’ αυτό, μέχρι να έχεις την ευκαιρία να βοηθήσεις και εσύ κάποιον λιγότερο τυχερό από σένα, όπως ακριβώς βοηθήθηκες και εσύ από άλλους σε ορισμένες στιγμές ή φάσεις της ζωής σου”.
Αποστομωτική, το δίχως άλλο, απάντηση σε κάθε “επιτυχημένο” νεοέλληνα που δεν έχει σκεφτεί ούτε για μια στιγμή το τι οφείλει σε ανθρώπους, περιστάσεις ή καταστάσεις και που με αυθάδη υπεροψία πιστώνει τις επιτυχίες του μόνο στις... ικανότητές του, στη... διορατικότητά του, στο... ταλέντο του και μόνο σ’ αυτά. Με λίγα λόγια ούτε καν στην τύχη.
Δεν είναι όμως μόνο η απάντηση της Melinda Gates σχετική, εν προκειμένω. Είχε προηγηθεί, για να μείνουμε στην οικογένεια Gates, η μητέρα Gates, που βλέποντας την περιουσία του γιού της να αυξάνεται με τους γνωστούς ρυθμούς, δεν έπαυε να του θυμίζει τις οφειλές του στην κοινωνία, που τόσα γενναιόδωρα του είχε προσφέρει, λέγοντάς του: “From those to whom much is given, much is expected”.
Πιο κοντά όμως στη συνάρτησή μας είναι το λόγια του Warren Buffett ο οποίος, συνειδητοποιώντας από πολύ μικρός τη σπουδαιότητα και την τύχη να γεννηθεί και να μεγαλώσει κάποιος σε μια προηγμένη και πλούσια χώρα- με τις ευκαιρίες μόρφωσης, απασχόλησης, και βεβαίως το επίπεδο επιχειρηματικότητάς της- δεν είχε καμιά δυσκολία να προβλέψει το μέλλον του και να δηλώσει το 1952, νεοπαντρεμένος στη σύζυγό του Susie, ότι ήταν βέβαιος πως κάποια μέρα θα γινόταν ένας πλούσιος άνθρωπος. Και με κυνικό χιούμορ να προσθέσει, ότι θα ήταν παιχνιδάκι γι’ αυτόν να θησαυρίσει, σε μια αγορά με πληθώρα χρεογράφων, τα οποία είναι διαπραγματεύσιμα σε βλακωδώς δυσανάλογες τιμές- ευκαιρίες (ridiculously mispriced).
Ναι. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις για τον κόσμο είναι να αξιοποιήσεις στο έπακρο τον εαυτό σου. Όμως, ως μέρος μιας δοσοληψίας, μιας συναλλαγής υψηλής προστιθέμενης αξίας, αμοιβαίας επωφέλειας. Μιας εξίσωσης αν θέλετε: Το σύνολο οφείλει την εξασφάλιση συνθηκών ατομικής ανάπτυξης των ατόμων που το συναποτελούν και το άτομο καλείται να συνεισφέρει-ανταποδώσει με την αποκτηθείσα ατομική του ανάπτυξη. Το ιδανικό; Η ελεύθερη, απρόσκοπτη ανάπτυξη του καθενός είναι η συνειδητή συνθήκη-σύμβαση της ελεύθερης ανάπτυξης όλων, δηλαδή της κοινωνίας.
Πηγή: capital.gr
