Παρά τις σπασμωδικές και αγχώδεις προσπάθειες της Γερμανίας να προλάβει την διάλυση της ευρωζώνης που θα ανέτρεπε το σχέδιό της για την δημιουργία ενός υπερκράτους εντός της ΕΕ που θα καθορίζει την οικονομική πολιτική, εν τούτοις τα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα, η κρίση χρέους και η δομή της ευρωζώνης υπό την σημερινή ηγεσία και λειτουργία της, όπως παρουσιάστηκαν σε δυο προηγούμενα σχετικά αρθρα, δείχνει ότι η διάλυσή της υπό την παρούσα μορφή είναι δεδομένη και θα έχει συντελεστεί μέσα στους επόμενους λίγους μήνες.
Ήδη οι ευρωπαίοι «ηγέτες» αρχίζουν ένας-ένας να επιβεβαιώνουν ότι η κρίση χρέους έχει πλήξει τον πυρήνα της ευρωζώνης ενώ η Nomura σε χθεσινό report για τους επενδυτές αναφέρει «Ο κίνδυνος διάλυσης της ευρωζώνης είναι πραγματικός»
Στο διάστημα αυτό και πριν επέλθει η κατάρρευση κάθε οικονομικής και παραγωγικής δραστηριότητας στη χώρα μας και προκληθεί κοινωνική έκρηξη με αβέβαια την έκβαση, η κυβέρνηση θα πρέπει να δρομολογήσει με πλήρη εμπιστευτικότητα και ταχύτητα ένα exit plan με τους ακόλουθους άξονες ενεργειών και δράσεων :
1. Την έξοδο από την ζώνη του ευρώ! Η Αγγλία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Δανία, κλπ. διατηρούν τα εθνικά τους νομίσματα. Εμείς γιατί δεν θέλουμε να αποβάλλουμε το κόμπλεξ να είμαστε με τους δήθεν «ισχυρούς»? Για να αισθανόμαστε τέτοιοι? Πιστέψαμε ότι θα τα καταφέρουμε. Είτε όμως φταίγαμε εμείς και η νοοτροπία μας είτε έφταιγαν οι πολιτικοί που εξέθρεψαν ανάλογες νοοτροπίες, είτε όλοι μαζί, το αποτέλεσμα είναι ότι αποτύχαμε! Και τώρα που φτάσαμε σε αδιέξοδο και πρέπει να αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες μας και να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας, αποδεικνύεται πόσο ανεύθυνοι και ευθυνόφοβοι είμαστε. Δικαιολογημένα δε οι «εταίροι» μας βρίσκουν έδαφος για να εξαντλήσουν επάνω μας τα πιο απαξιωτικά ένστικτά τους! Σαν πρόβατα καθόμαστε και ακούμε παθητικά από τα διεθνή και ντόπια ΜΜΕ τις δηλώσεις των «συνεταίρων» μας της ΕΕ και όχι μόνο αυτών, αλλά και των μικρομεσαίων στελεχών και των κεντρικών τραπεζιτών, για το πόσο καταστροφικό είναι το σενάριο αποχώρησης από την ευρωζώνη και το ευρώ. Χωρίς ίχνος υποψίας δεχόμαστε ότι το παραπάνω σενάριο είναι καταστροφικό για εμάς και παραβλέπουμε ότι μπορεί να είναι καταστροφικότερο γι’ αυτούς πρώτα! Προφανώς και δεν πρέπει να περιμένουμε από τον νέο πρωθυπουργό μας, ως πρωτεργάτη της εισόδου μας στο ευρώ, να πρωτοστατήσει για την έξοδο από αυτό. Η μοίρα όμως παίζει τα δικά της παιχνίδια κόντρα σε αυτά που σχεδιάζουν άλλοι για αλλότρια συμφέροντα και σκοπιμότητες. Επιπλέον ο πρωθυπουργός μας, ενώ μας είπε για τις «καταστροφικές» συνέπειες για την χώρα και τους πολίτες από μία ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ, απέφυγε να αναφέρει οτι σε μία τέτοια περίπτωση το Ελληνικό Κοινοβούλιο μπορεί να αποφασίσει την μετατροπή του χρέους στο εθνικό νόμισμαμε την ισοτιμία της ημερομηνίας εισόδου και εξόδου από αυτό, δηλ. 1 ευρώ = 340,75 δρχ. Και γιατί όχι η ίδια ισοτιμία να ισχύει για την «δραχμοποίηση» τυχόν εισαγωγών κεφαλαίων σε ευρώ?
2. Πρέπει να επιδιώξουμε την είσπραξη της 6ης δόσης προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις άμεσες ταμειακές υποχρεώσεις, έστω κι αν είναι να χρησιμοποιηθούν για αποπληρωμή υποχρεώσεων του δημοσίου από ομόλογα, έντοκα γραμμάτια και συναφείς υποχρεώσεις. Με αυτό τον τρόπο στερούμε από τους «δανειστές» μας το επιχείρημα να κατηγορηθούμε ότι προσπαθούμε να υφαρπάσουμε δανεικά και αγύριστα και παράλληλα μας δίνει χρόνο για να εφαρμόσουμε μια συντεταγμένη πολιτική αποχώρησης από την ζώνη του ευρώ. Προφανώς επειδή ο προηγούμενος πρωθυπουργός φρόντισε εν αγνοία του (?) να βροντοφωνάξει μέσω του περιβόητου δημοψηφίσματος τα περί της ενδεχόμενης αποχώρησης από το ευρώ, οι “συνεταίροι” μας συσπειρώθηκαν άμεσα και από κοινού με το ΔΝΤ, επιδιώκουν να περάσουν το θέμα της δόσης και της αποδοχής της δανειακής σύμβασης της 26/27ης Οκτωβρίου και των όρων που συνοδεύουν αυτή, ως ενιαίο «πακέτο». Η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης για την εκτέλεση των όρων του 1ου μνημονίου (Μαΐου 2010) που προέβλεπε την εκταμίευση της 6ης δόσης των 8 δισεκ. από τον Σεπτέμβρη του 2011, θα πρέπει να είναι άμεση και απόλυτη έναντι της τρόικας, άλλως να καταγγείλλουμε την σύμβασή υπαιτιότητά τους και να αποχωρήσουμε πάραυτα από την ευρωζώνη με ότι αυτό συνεπάγεται για όλους. Επ’ αυτού μην ξεχνάμε τις δηλώσεις του Γιούνκερ και Άκερμαν της Deutsche Bank ότι «η τυχόν έξοδος της Ελλάδος από το κοινό νόμισμα θα ήταν καταστροφική για την Ευρωζώνη, χωρίς φυσικά να αναφέρει κανένας τους το μέγεθος της καταστροφής που θα προκαλούσε! Εκβιασμοί αυτοί για πακέτο αποδοχής των πάντων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, εκβιασμό κι εμείς !
Είναι βέβαιο ότι εφόσον αποχωρήσουμε από το ευρώ, η ισοτιμία του σε σχέση με το δολάριο θα υποχωρήσει κατά 30%, αν όχι παραπάνω, επανερχόμενο στα επίπεδα ισοτιμίας κατά την ίδρυσή του. Η εξέλιξη αυτή θα «απορροφήσει» τις επιπτώσεις από την αναμενόμενη υποτίμηση του νέου νομίσματος της χώρας που θα προκύψει κατά το πρώτο διάστημα της αποχώρησης. Έτσι για το ίδιο σημερινό χρέος σε ευρώ θα απαιτούνται αντίστοιχης περίπου ποσότητας χρήματος σε δραχμές και όχι διπλάσιο ή τριπλάσιο που θέλουν να περάσουν στο συλλογικό υποσυνείδητο προκειμένου να τον κάνουν παθητικό δέκτη της πολιτικής τους.
3. Αποφυγή με κάθε τρόπο της υπογραφής της δανειακής σύμβασης της 26/27ηςΟκτωβρίου και των όρων που την συνοδεύουν, τους οποίους δεν έχουν εξειδικεύσει και ούτε έχουν καταλήξει ακόμα οι «δανειστές» μας, ώστε να μπορούμε να διατηρήσουμε την εθνική κυριαρχία μας και το δικαίωμα όπως τα μέχρι σήμερα δάνεια και υποχρεώσεις, να διέπονται από τους ελληνικούς νόμους και δικαστήρια. Σημειώνουμε εδώ την σημερινή αναφορά της Nomura που λέει «Το κλειδί είναι σε ποιο δίκαιο βασίζονται τα ομόλογα… Ειδικά για την περίπτωση της Ελλάδας, η οποία είναι και η επικρατέστερη για να αποχωρήσει από το ευρώ, μόνο 16 δις ευρώ σε σύνολο 300 δις έχουν στηριχθεί σε ξένο δίκαιο…. Υπενθυμίζουμε ότι τυχόν υλοποίηση του σχεδίου αυτού δεν θα αποφέρει περισσότερο από 30 δισεκ. καθαρή μείωση του δημόσιου χρέους, ενώ θα αφελληνίσει τις τράπεζες συμπεριλαμβανομένης και της ΕΘΝΙΚΗΣ και ενδεχομένως θα επιφέρει την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος και κατ’ επέκταση το σταδιακό μοίρασμα των ιματίων της χώρας στους Γερμανούς και λοιπούς κερδοσκόπους δανειστές.
Επίσης, θα πρέπει να τονίσουμε οτι το σχέδιο «διάσωσης» της χώρας σύμφωνα με την ανωτέρω απόφαση, προβλέπει ότι μετά από θυσίες και 10ετή εξαθλίωση, θα έχουμε δημόσιο χρέος περί το 120% ως προς το ΑΕΠ. Δυστυχώς όμως, το ποσοστό του δημόσιου χρέους θα είναι πάνω από το 200% αφού με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική που μας επιβάλλει η τρόικα και οι «πρόθυμοι» πολιτικοί μας, το ΑΕΠ θα έχει υποχωρήσει συνολικά μέσα στην επόμενη 10ετία κατά 30% περίπου σε σχέση με τα σημερινά μεγέθη. Συνεπώς το όποιο «κούρεμα» του χρέους, θα έχει προσωρινή μικρή αξία αφού μακροπρόθεσμα θα αποδειχτεί απλά και μόνο λογιστικό. Επί της ουσίας το σχέδιο αυτό θα καταστεί ανέφικτο στην υλοποίησή του για ένα επιπλέον λόγο. Την αντίφαση και προφανώς την άρνηση των χωρών που δανείζονται με 7% επιτόκιο και είναι και οι ίδιες στον προθάλαμο του μηχανισμού στήριξης, να πρέπει συνδράμουν με σημαντικά ποσά και με επιτόκιο 4,5% ή και 5% για την διάσωση της Ελλάδος! Άρα προς τι η εκ των προτέρων αποδοχή του?
4. Εφόσον ο κος Παπαδήμος δεν συμφωνεί με τα ανωτέρω, οφείλει να προσφύγει σε εκλογές το συντομότερο δυνατόν για την εκλογή νέας κυβέρνησης και πρωθυπουργού που θα δρομολογήσει στο σύνολό του το παρόν exit plan. Υπό τις παρούσες περιστάσεις το σημαντικότερο είναι να έχουμε έναν ηγέτη με εξαιρετική γνώση των οικονομικών, ικανό, έντιμο και προ πάντων πατριώτη και αποφασισμένο, με μία ομάδα εξ ίσου αποφασισμένων συνεργατών για να υπερασπιστούν τα εθνικά συμφέροντα κατά την διαδικασία της μετάβασης. Να προσαρμόζονται γρήγορα και ευέλικτα στα απρόβλεπτα προβλήματα που θα ανακύπτουν. Να είναι ικανοί να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό της πράξεις και αποφάσεις τους έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι αρνητικές αντιδράσεις. Μια εντελώς ανεξέλεγκτη και απρογραμμάτιστη έξοδος από την Ευρωζώνη θα είναι χαοτική και πολύ πιο οδυνηρή από μια ελεγχόμενη και προγραμματισμένη αποχώρηση. Με γνώμονα τα ανωτέρω ο νέος πρωθυπουργός-ηγέτης θα πρέπει να κάνει διάγγελμα ενημερώνοντας σχετικά τον ελληνικό λαό, ζητώντας την συστράτευση όλων για να σωθεί η χώρα. Αν χρειαστεί, να ζητήσει 2μηνη ανοχή στίς καταβολές μισθών και συντάξεων που θα συνοδεύονται από στάση πληρωμών των υποχρεώσεων του δημοσίου στο εξωτερικό προκειμένου τα όποια ταμειακά διαθέσιμα και λοιπά αποθέματα, να χρησιμοποιηθούν για τις άμεσες ανάγκες λειτουργίας του κράτους και της εγχώριας παραγωγής (καύσιμες ύλες, ιατροφαρμακευτικό υλικό, κλπ.). Η στάση πληρωμών μπορεί να είναι προσωρινή και στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές ώστε να επαναδιαπραγματευθούμε το χρέος ή να εξασφαλίσουμε επιτόκια στο ύψος του επιτοκίου της ΕΚΤ και εν πάση περιπτώσει μέχρι 2% αντί του 5%, πόσο μάλλον του 8% που μας κομίζει ασμένως ο Dallara προκειμένου να εξασφαλιστεί η συμμετοχή των ιδιωτών στο «κούρεμα» του 50% στα πλαίσια της συμφωνίας της 26/27ης Οκτωβρίου.
5. Ταυτόχρονα να πραγματοποιηθούν άμεσα ανοίγματα για οικονομική συνεργασία και βοήθεια από την Ρωσία, Κίνα, Ισραήλ. Όπως γράφαμε και στο προηγούμενο άρθρο ο Καραμανλής είχε ανοίξει τον δρόμο συνεργασίας με την Ρωσία. Είμαι πεπεισμένος ότι με κυβέρνηση Ν.Δ. ο Πούτιν θα σταθεί αλληλέγγυος όπως και ο Ζιαμπάο. Δεν έχω λόγο να πιστεύω ότι δεν θα κάνει το ίδιο το Ισραήλ και ο Νετανιάχου όταν μάλιστα αποφασίσουμε να κινηθούμε στα πρότυπα της Κύπρου…
6. Άκολούθως, άμεση ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ και δρομολόγηση των διαδικασιών εξόρυξης των πλουτοπαραγωγικών υλών με την συνεργασία των ανωτέρω και ενδεχομένως της Αμερικής.
7. Ανακήρυξη 2-3 επιλεγμένων ελληνικών νησιών ως οικονομικά κέντρα με ιδιαίτερα χαμηλούς συντελεστές φόρων στα πρότυπα του Λουξεμβούργου, Κύπρου, Λιχτενστάιν, Μονακό, Μαδέιρα, Isle of Man, κλπ. Εκτιμώ ότι η χώρα θα «βούλιαζε» από τα κεφάλαια που θα μεταφέρονταν στα συγκεκριμένα νησιά αλλά και από τις επισκέψεις των εκατοντάδων χιλιάδων κεφαλαιούχων που θα έβρισκαν απείρως ελκυστικότερο να συνδυάζουν τις διατραπεζικές συναλλαγές και επενδύσεις τους με μία εβδομάδα διακοπών σε αυτά. Ποιοι από τους παραπάνω γνωστούς «φορολογικούς παράδεισους» μπορούν να προσφέρουν στους πελάτες τους καλύτερες business with pleasure από εμάς?
8. Αναπροσαρμογή της φορολογικής και οικονομικής πολιτικής στο πνεύμα του Ζαππείου ΙΙ με έμφαση στην μείωση του κόστους λειτουργίας του Δημοσίου, περικοπών αχρείαστων και ασήμαντης ανταποδοτικότητας δαπανών, επιβολή αυστηρότατων ποινών σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, κλπ.
Κλείνοντας, επειδή δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα απολύτως από τους άκαπνους, άοσμους, ανεπαρκέστατους, αναποφάσιστους, φερέφωνα και είρωνες ευρωπαίους “ηγέτες” παρά μόνο την μετατροπή μας μοιραία σε γερμανική αποικία, προκειμένου να γίνει η αρχή μίας πιλοτικής ευρωπαϊκής και ακολούθως παγκόσμιας διακυβέρνησης, είναι καιρός να ξυπνήσουμε και να σταθούμε στον Σαμαρά πρίν είναι πολύ αργά. Τον μόνο πολιτικό που υπό τις παρούσες περιστάσεις μπορεί να σηκώσει ανάστημα μπροστά στους «οικονομικούς κατακτητές» μας. Τον άνθρωπο που εκβιάζεται όσο κανένας άλλος σήμερα στο παγκόσμιο πολιτικό στερέωμα προκειμένου να ενδώσει στην υποδούλωση της χώρας του, άλλως θα του χρεώσουν την πτώχευσή της! Χορτάσαμε από τρομοκρατία, διασώσεις και μέτρα. Πειστήκαμε για τις προθέσεις τους. Καιρός να αποδείξουμε ότι δεν ξεχνάμε ποιοι είναι υπεύθυνοι για το κατάντημα της χώρας. Καιρός να αποδείξουμε επιτέλους ότι δεν είμαστε «λαπάδες». Η ώρα είναι τώρα!
Delta Lamda
